O Έρωτας του Ελύτη.

Οι λέξεις, είναι μυστικά περάσματα στον κόσμο των ονείρων.

Ονειρικοί στίχοι...

Ονειρική φωνή...

Δεν έχει γραφτεί τίποτα καλύτερο για τον Έρωτα, στους αιώνες των αιώνων...

Καταπληκτική η απόδοση από την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη.

Άνεμε σε αναπνέω...

Στην αρχή δεν υπήρχαν άνεμοι. 

Υπήρχε μόνον η αίσθηση του αέρα πάνω στους ανθρώπους που άλλοτε τους δρόσιζε, άλλοτε τους παράσερνε με τη βιαιότητά της άλλοτε τους απειλούσε και τους κατέστρεφε. 

Όλοι οι μύθοι συνέκλιναν στο εξής: Η μάνα γη γεννούσε τους ανέμους, από τα σπλάγχνα της έβγαιναν, από τρύπες πάνω στο έδαφος ξεπηδούσαν και αλώνιζαν.

 Μετά, πολύ μετά, τον 17ο αι. ανακαλύφθηκε το βαρόμετρο και τότε άλλαξαν όλα.

Οι άνθρωποι άρχισαν να παρατηρούν, να μελετούν, να συγκρίνουν και να ταξινομούν το φαινόμενο του ανέμου.

Έτσι, ήρθαν τα ονόματα: 

(Α) - [ Ανατολικός] = Λεβάντες  

(Δ) - [ Δυτικός ] = Πουνέντες και Ζέφυρος  

(Β) - [ Βόρειος ] = Τραμουντάνα , Βαρδάρης  

(Ν) - [ Νότιος ] = Όστρια

(ΒΑ) - [ Βορειοανατολικός ] = Μελτέμι

(ΝΑ) - [ Νοτιοανατολικός ] = Σιρόκος , Εύρος και Σοροκάδα  

(ΝΔ) - [ Νοτιοδυτικός ] = Λίβας και Γαρμπής  

(ΒΔ) - [ Βορειοδυτικός ] = Μα'ί'στρος και Σκίρων

Αλλά όταν τον πρώτο αιώνα π.χ. ο Ανδρόνικος κατασκεύασε στην Αθήνα το περίφημο μνημείο των Ανέμων, που σώζεται ακόμα και σήμερα με την ονομασία «Αέρηδες», η θέση τους είχε προσδιοριστεί με ακρίβεια πυξίδας.

            Και το ενδιαφέρον του μνημείου βρίσκεται στο γεγονός ότι όλες οι σχετικές παραστάσεις ακολουθούν φορά αντίθετη με εκείνη των δεικτών του ρολογιού, όπως ακριβώς και οι κυκλώνες που διασχίζουν τη Μεσόγειο.

            Όμως, πέρα απ' όλα αυτά υπάρχει μία ποίηση, μια αρμονία, μια γλυκιά θωπεία στον ήχο αυτών των ονομάτων.

            Λες και οι άνθρωποι θέλησαν να καλοπιάσουν τον άνεμο και να τον κάνουν δικό τους.

            Η Τραμουντάνα είναι ο ατίθασος βόρειος άνεμος που του αρέσει περισσότερο να παίζει παρά να καταστρέφει.

            Ο Βαρδάρης δεν παίζει. Πρέπει να τον παίρνεις στα σοβαρά. Φυσάει με λύσσα και παρασέρνει άνθρωπο στο πέρασμά του.

            Ο Γρέγος είναι δυνατός και μεστωμένος, άνδρας σωστός! Κουβαλάει στην αγκαλιά του την Άνοιξη.

            Ο Λεβάντες και ο Πουνέντες είναι δανδήδες. Ακκίζονται, θωπεύουν, λικνίζονται πάνω από τη Μεσόγειο και τα σπαρμένα χωράφια. Φέρνουν την «αβάσταχτη» ελαφρότητα της Ανατολής και την θαλπωρή του ανοιξιάτικου ήλιου.

            Ο Ζέφυρος φυσάει μόνο για να δροσίσει. Είναι ο άνεμος των ανοιχτών πεδινών εκτάσεων. Κινεί τα σπαρτά, τα απλωμένα ασπρόρουχα και τον ανεμοδείκτη της στέγης με γλυκές θωπείες.

            Ο Λίβας καίει, τσουρουφλίζει. Είναι θυμωμένος και καυτός. Φέρνει τις νεράιδες του καλοκαιριού στα κατώφλια των χωριατόσπιτων. Ερημώνει ο τόπος με το Λίβα. Κανείς δεν ξεμυτίζει και εκείνος ανενόχλητος δοκιμάζει τις αντοχές της φύσης.

            Το Μελτέμι ακολουθεί τη θερμότητα της ατμόσφαιρας. Δυναμώνει όσο ανεβαίνει η ζέστη και πέφτει με τη δύση του ηλίου. Πόσα πράγματα θα μπορούσαν να συμβούν σ' ένα νησί, το κατακαλόκαιρο ακολουθώντας το Μελτέμι;

            Η Όστρια είναι ο νοτιάς, και ο νοτιάς φέρνει πάντα βροχή, υγρασία και πόνους στα κόκκαλα. Είναι παιχνιδιάρα και γλυκιά. Δεν ζορίζει τα πράγματα, απλώς θυμίζει με έμμεσο τρόπο πως το Φθινόπωρο φτάνει.

            Ο Γαρμπής φέρνει το «Μικρό Καλοκαιράκι» του φθινοπώρου, τα χρυσάνθεμα και τα κυκλάμινα. Είναι ο άνεμος του Οκτώβρη. Τα ώριμα μήλα και οι περίπατοι στην εξοχή, τα υπέροχα, γλυκά απομεσήμερα και η περιρρέουσα μελαγχολία του επερχόμενου χειμώνα είναι δικά του κατορθώματα.

            Η Σοροκάδα ή Σορόκος έχει δύναμη και καταστροφικό θυμό. Δεν συγχωρεί αποκοτιές και παράταιρους ενθουσιασμούς. Είναι απρόβλεπτη και καταστροφική. Τα πλοία καλά θα κάνουν να δένουν στους κάβους και οι άνθρωποι να αγναντεύουν τη θάλασσα από το παράθυρο.

            Πάντως, όπως και να λέγεται ο άνεμος, απ' όπου κι αν φυσάει  δεν θα πάψει ποτέ να είναι:

    Κίνηση και Ελευθερία. 

Γιός της σελήνης

Κουτός αυτός που δεν καταλαβαίνει

Διηγείται ένας θρύλος
πως μια τσιγγάνα
εκλιπαρούσε τη σελήνη
μέχρι την αυγή
κλαίγοντας παρακαλούσε
να ‘ρθει η μέρα
που θα παντρευτεί ένα τσιγγάνο
Θα έχεις το άνθρωπό σου
με μελαχρινό δέρμα
από τον ουρανό
είπε η ολόγιομη σελήνη
θέλω όμως γι’ αντάλλαγμα
τον πρώτο γιό
που θ’ αποκτήσεις μ’ αυτόν
αφού όποια θυσιάζει τον γυιό της
για να μην είναι μόνη
λίγο μάλλον τον αγαπά

Σελήνη θέλεις να γίνεις μητέρα
χωρίς να βρεις την αγάπη
που θα σε κάνει γυναίκα
Πές μου ασημένια σελήνη
τι σκοπεύεις να κάνεις
μ’ ένα μωρό από σάρκα;

Γιός της σελήνης

Από καστανόχρωμο πατέρα
γεννήθηκε ένα μωρό
άσπρο σαν την ράχη
μιας ερμίνας

Με τα μάτια γκρι
αντί για μαύρα
(ήταν) το μωρό αλμπίνος της σελήνης
Κατάρα την εμφάνισή του
αυτό το μωρό είναι από χωρικό
κι εγώ δεν θα τ’ ανεχτώ
Ο τσιγγάνος νομίζοντας πως ατιμάστηκε
πήγε στη γυναίκα του
με μαχαίρι στο χέρι
Ποιανού είναι το παιδί;

Με ξεγέλασες για τα καλά
Και την πλήγωσε θανάσιμα
μετά πήγε στο βουνό
με το μωρό στα χέρια
και το εγκατέλειψε εκεί

Σελήνη θέλεις να γίνεις μητέρα
χωρίς να βρεις την αγάπη
που θα σε κάνει γυναίκα
Πες μου ασημένια σελήνη
τι σκοπεύεις να κάνεις
μ’ ένα μωρό από σάρκα

Γιός της σελήνης

Και τα βράδια
που ‘χουν πανσέληνο
είναι επειδή το μωρό
είναι στα καλά του,
κι όταν το μωρό κλαίει
μικραίνει η σελήνη
για να του φτιάξει μια κούνια.

                                                    Montserrat Caballe  Hijo de la Luna

SARAH BRIGHTMAN  Hijo de la Luna

Kάνουμε τέχνη για την ψυχή μας.

Κάνουμε τέχνη για την ψυχή μας.

Hope

11 Μαρτίου 2011, o  Lionel Hun,  χορευτής και χορογράφος, χόρευε στο Τόκυο όταν συνέβη ο μεγάλος σεισμός και το τσουνάμι. .  Τέσσερις μέρες αργότερα έφυγε για το Macau,  όπου αποφάσισε να εκφράσει την αγάπη του για την Ιαπωνία δημιουργώντας αυτό το χορευτικό βίντεο που ονόμασε «ΕΛΠΙ
ΔΑ».

Lost in Motion
Ένας νέος άνδρας χάνει τον εαυτό του στο περιβάλλον  με τέτοιο τρόπο που οι κινήσεις του να αποκαλύπτουν τον κόσμο που υπάρχει στην φαντασία του, μεταφέροντας την πραγματικότητα δια μέσου της μούσας του χορού.